De tweede trekking week

Deel

14 december

Dag 8 alweer van de trekking en vandaag als beloning voor de steile klim van gisteren een korte route naar Braka. Aangekomen onze spullen in een kamer van een guesthouse gezet met HEEL vriendelijke eigenaren. Heerlijke kachel in de dining, lekker gegeten en plannen gemaakt voor morgen. Dat werd dus een uitstapje naar Ice Lake. Heeft al op Facebook gestaan, maar voor de niet FB leden : 1200 hoogtemeters in 4 uur tijd, een takkeklim en boven nog een klein bevroren meer ook, dus iets van Ice Lake dan wel “ leek ijs”

De volgende dag na een goed ontbijt gingen we op weg naar Ghunsang……….althans dat dachten we, maar daar waren we wel heel snel. Dus dat werd alleen een kop thee en door naar de volgende plaats, Dhokar Pokhari. Brrrr het werd al echt koud. Eerste vraag is nu of we een extra deken kunnen krijgen en of de eetkamer verwarmd is ? Die deken was geen probleem en  de kachel werd ook opgestookt. Kacheltje was eigenlijk net te klein voor de kamer, maar we hebben het gered. De volgende morgen mochten we in hun keuken ontbijten. Dat zijn toch wel ervaringen om te zien hoe die mensen zich redden met alleen een open vuurtje, plaat ijzer er boven met 2 gaten en daar wordt alles mee gedaan.

Afijn op 16 december door naar Yak Karka, de laatste plaats voor het “basiskamp” van de Thorung La. We kwamen aan bij een nieuw guesthouse, prima basic kamer (bedenkt een betonnen hok met 2 losse bedden, een deken en een kussen en een hokje met een Frans hurktoilet) Ook hier werd de dining verwarmd maar pas vanaf 5 uur. Waarom Geen idee, waarschijnlijk was het nog niet koud genoeg. Helaas kwam er ook een groep met 4 chinezen, 9 dragers en een gids binnen. Tja, Chinezen met geld, dan weet je het wel. Afijn, na het eten maar meteen naar bed, morgen naar het basiskamp.

Die dag was eigenlijk niet al te moeilijk. Al vroeg liep ons een jong Nederlands stel voorbij, tja, de leeftijd gaat meetellen he. Een half uurtje later raakten we tijdens een korte pauze met ze aan de praat en wat bleek………..zij waren net begonnen met hun lange reis. Dat we veel te delen en te vertellen hadden laat zich raden. Aangekomen in het basiskamp hebben we de rest van de middag zitten kletsen over alle ervaringen en werden er plannen gemaakt hoe vroeg we op zouden moeten om toch in 1 keer de pas over te gaan. Het werd half 5 ontbijten en rond 5 uur weg.

Het is 18 december, wederom voor de niet FB-ers, voor ons een memorabele dag omdat we zowel van ons eerste huis als ons huis in Frankrijk op die dag de sleutel kregen en wij vandaag voor de 2e keer de pas gaan overstekken en…………wij vandaag precies 10 jaar eigenaar zijn van Le Petit Mas d’Ile. Na het ontbijt om 05.15 vertrokken wij samen met Esther en Marco en met hoofdlampjes op. Was wel een voordeel want dan zag je de meer dan 20% steile helling niet  Eenmaal in het licht van de nieuwe dag werd het loodzwaar, maar dat wisten we wel. Bij Caroline ging het licht wel behoorlijk uit, maar dat ze een bikkel is had ze al eerder bewezen en we kamen dan ook alsnog op de geplande tijd aan. Nog leuker was dat Esther en Marco ruim 3 kwartier op ons zijn blijven wachten en dat leverde weer een leuke foto op. Verder boven prachtige foto’s gemaakt, traantje weggepinkt en ook mijn vergeten bewegende beelden van 13 jaar geleden nu wel gemaakt .

Toen de afdaling. In 1 woord, een drama. Een paar jaar geleden zijn ze begonnen een weg aan te leggen vanuit het dal naar boven maar er kwam al vrij snel protest van de bevolking en het hele werk is stilgelegd, maar ondertussen waren de prachtige oude trails allemaal verwoest en liepen we over keien en zandpaden naar beneden…..4 uur lang. Eindelijk in Muktinath aangekomen een heerlijke douche gepakt, nog beter gegeten en zagen wij onze Chileense “vriendinnen” weer terug van het begin van de trek. Ontzettend leuke avond met een Engelsman en zijn zoon gehad en wat bleek, ik had 2 maal met hem de marathon van New York gelopen, bijna in dezelfde tijd, hij was ook van 1963 en ook van de maand mei. Gewoon grappig detail dus.

De volgende dag 19 december zouden we via een extra lus 1 dorpje verderop gaan, maar de bewegwijzering liet wat te wensen over en wij kwamen op een route wat later de verboden (i de zin van zonder speciale vergunning) route van Upper Mustang bleek te zijn. Wij voelden dat het niet goed ging en keerden om toen we al weer 400 hoogtemeters hadden gemaakt. Toch kwamen we in het juiste dorpje uit met 2 guesthouses. De eerste maar meteen genomen met KEIharde bedden, maar wel weer me extra dekens. Die avond in de keuken met de eigenaresse en haar zoon gegeten, maar die keuken bleek ook de plaatselijke kroeg te zijn. Erg gelachen dus en met handen en voeten gesproken en gelukkig sprak de zoon al heel goed Engels.

De volgende dag, het is de 20e, vroeg op pad want we hoefden maar een kort stukje en ook nog eens alleen maar afdalen en wel naar Kagbeni, een prachtig oud Tibetaans dorp waar we 13 jaar geleden niets van gezien hadden en nu dus all tijd voor hadden. Zeg maar een rustdag. Een heerlijk dorpje waar we rustig doorheen gewandeld hebben, lekker geluierd en uiteraard  gegeten.

Vandaag, 21 december, het begin van de Europese winter en voor ons een dag in korte broek en korte mouw. Op weg naar Tukuche via Jomsom. In Tukuche hebben we mooie herinneringen aan een guesthouse van een Nederlander, getrouwd met een Nepalese. Het was eigenlijk een net te lang stuk, 24 km, maar wederom heeft Caroline zich verbeten en waren we om 3 uur binnen……ze waren dus gelukkig open want in deze tijd zijn er ook al veel guesthouses dicht. Prachtige kamer, super douche en daarna warme choco met verse appeltaart. Alle pijn was weer vergeten. Er kwamen nog twee stellen binnen waarmee we een leuke avond hadden rondom de open haard. De volgende dag gingen zij weer verder en houden wij een heerlijke rustdag in de zon……….met een echte cappuccino.

De foto’s : https://goo.gl/photos/pjXg22jRJoejF6V26

 

Eén reactie op "De tweede trekking week"

  1. Alexander Bakkum schreef:

    prachtige foto’s weer.