4 wereldreizigers binnen 1 week!

4 Reisverhalen van onze tijd in Nieuw Zeeland
(begin december 2003 t/m eind januari ’04)

Nieuw Zeeland ligt al weer ver achter ons, althans zo lijkt het nu als we al weer diverse zwemmiddagen in ons ‘prive-bad’ achter de rug hebben en al weer heel vertrouwd in het winkelcentrum zijn geweest, foto’s laten ontwikkelen en uiteraard al weer een thaise massage (in een mooie blauwe glimmende thaise pyama) achter de rug hebben.

Op 1 februari namen we afscheid van Karin en Leo, alias ‘de vlaaïnghendgreevs’ (u begrijpt wel waarom). Het was een heel apart afscheid; zo halen we ze op van Auckland en zo vertrekken ze alweer…..gezelligheid kent geen tijd ! Maar wij waren niet de enige die ze al weer snel mistten, vooral dell-boy, de kat van Jo en Martin vond het erg. Nou ja, dat ‘gat’ hebben wij dan maar weer opgevangen en elke dag met de kat gespeeld. Gevolg ; toen wij weg gingen zat de kat een hele dag onder ons bed. Bij Jo en Martin weer afscheid genomen en met het vliegtuig terug naar Auckland waar we nog op het laatste nippertje een auto hadden kunnen regelen, want dat weekend was het Waitangi-day (de vrijdag) en dat is een nationale feestdag en dus is het halve land op pad, kennelijk met gehuurde auto’s. Afijn, wij zijn in de middag weer bij Charlotte en kletsen uiteraard honderd uit. ’s-Middags gaat de telefoon, wie denk je? Karen (en Alex), beter bekend als ‘de geziggies’, aan de telefoon of we ze nog komen opzoeken in Taupo. Aangezien we ze ook al in Bangkok hadden misgelopen was dit dus de gelegenheid om ze te ontmoeten. Er werd een tijd en plaats voor de zaterdag afgesproken en we zouden wel zien. De volgende dag op tijd weg en bijna op het afgesproken tijdstip vonden we elkaar bij de ‘i’ zoals elk nieuw zeelands dorp of stad die heeft. Het woord pauze kenden we niet, het was een waterval van ervaringen, te bezoeken plekjes en steden enz enz. Na meer dan een uur geklets besloten we toch ook maar om nog iets te gaan zien want er waren mooie watervallen in de buurt, de Huka Falls.
Dat werd een gezellige wandeling met nog een zwempartij er tussendoor in het kristalheldere water van de rivier aldaar. Wij hadden echter weer een BBQ in Hamilton en moesten dus uiterlijk weer om 5 uur weg, want een BBQ missen doen we niet graag 🙁 Afscheid genomen van de geziggies en terug naar Hamilton voor een BBQ met z’n 5-en want er waren nog andere vrienden van Charlotte gearriveerd, ja ze heeft er wat hoor ! Zondag met z’n 5-en een rondje Raglan (badplaats) gemaakt en zowaar dit stadje toch nog met zon gezien 🙂 Maandag 9 februari vlogen we naar Bangkok waar we al snel vernamen dat Rob en Jacky, wie kent ze niet, ook nog aanwezig waren en dus werd er snel afgesproken, want de zwembad-uitnodiging gold nog steeds. Er werd afgesproken voor woensdag de 11e.

Dat het gezellig was hoeven we niet te vermelden. Toen we s’-avonds om 11 uur de deuren van de taxi dichtgooiden ratelde het nog steeds 🙂 Heel apart om elkaar zo weer, voor de 2e keer, te zien en weer veel te vertellen hebben. Onze oom en tante waren zeer gastvrij hetgeen resulteerde in een uitgebreide borrel op het balkon van het penthouse en later die avond een heerlijk Hollands etentje bij Khun Ko…….patat met kroket. Niet voor mij dus want als je Thais kan eten dan moet je dat doen (als toerist dan hè) en dus een vis-curry en een beef-gerecht…….nee nee geen kip hier 🙁 Na het eten gingen oom en tante terug naar huis en ritsten wij de portemonnee maar weer eens een paar keer open en dicht op Pat Pong. Dan werd het toch tijd om naar huis te gaan, de zon was al onder, en zoals gezegd de taxirit was zelfs nog gezellig, maar toen was het echt weer voorbij. De volgende ontmoeting zal weer in Nederland zijn. Wij gaan ons opmaken voor de laatste weken in Cambodja en nog een paar dagen strand, souvenirs hunten in Bangkok en dan letterlijk ‘inpakken en wegwezen’ 🙂

Live life 2 the max

 

 

 

 

 

 

 

Kiwi……..van de drie ?

Azië, Australië of Nieuw Zeeland ? Zoals jullie al gelezen hebben Australië in ieder geval niet. Nepal heeft nog steeds ons hart gestolen, maarrrrrr……we zijn nog niet op het Zuid Eiland geweest en dat moet wel heel mooi zijn. Wij waren al verbaasd over de schoonheid van het Noord eiland, totdat 2 amerikaanse meiden ons vertelden dat het zuiden veeeeeeeel mooier is. Nou ja, hier het verhaal.

De telefooncel

Op 10 december geland op Auckland en via Manakau naar Hamilton per bus. Charlotte (vriendin van Caroline die in Hamilton woont) had een bus van uit Manakau naar Hamilton gereserveerd dus we hoefden alleen maar op de bus te wachten. En wachten is iets wat Car niet zo fijn vindt en dus als de bus dan 20 minuten te laat is moet er in ieder geval gebeld worden ook al is er geen telefooncel waarmee we kunnen bellen want we hebben nog geen telefoonkaart. Nou dan ga je dus op zoek naar een munttelefoon . En wat gebeurt er als Car op zoek gaat en dus uit het zicht verdwenen is ???? Precies, dan komt natuurlijk de bus. De buschauffeur lag al 20 minuten achter op zijn schema en wilde dus niet wachten. Gelukkig had ik nog wat vertragingstechnieken in huis en tegen de tijd dat de rugzakken toch tergend langzaam achter in de bus verdwenen kwam Car om de hoek. Ik zeg nix !

Bubbels

In Hamilton wil Car gaan bellen maar loopt zo recht in de armen van Charlotte. Wat een gezellig weerzien. Thuis gaan natuulijk meteen de flessen open en wel die met witte wijn met bubbeltjes. Eentje per persoon ! Alles wordt uit de kast getrokken, letterlijk en figuurlijk. Kaas, worst, drop, pepernoten en taai taai. Het is allemaal heerlijk. Natuurlijk wordt het veel te laat en Charlotte moet gewoon werken de volgende dag. Ik breng haar weg en mag haar auto mee terug nemen. Lekker hoor, links rijden en links schakelen, de ruitenwissers gaan regelmatig aan.

De ’tiritiri’ vogeltjes

De donderdag en vrijdag gebruikten we om te reaxen terwijl we de zaterdag met zijn 3-en naar Tiritiri Matingi geweest, een mooi onbewoond eiland waar rondleidingen worden gegeven vanwege het mooie vogel-leven hier. Prachtige vogels gezien en een heerlijk relaxte dag met prachtig weer. De zondag verregende behoorlijk maar toch een leuke autorit gemaakt langs leuke plekjes in de buurt van Hamilton. Maandag gingen wij met een huurauto er een week op uit. Gelukkig was het weer een automaat (das toch makkelijker als je ook nog links moet rijden) en alles electrisch, lekker makkelijk en uiteraard airco en de ruitenwissers gingen nog steeds vaak aan (zitten links he 🙂 ).

Rondje Cape Reinga

Eerst naar de oostkust, Waipu, en via HET museum van de Kauri-bomen naar Dargaville. Dat museum is echt prachtig. Zoals je vroeger in Amerika de goldrush had, had je hier vanaf ongeveer 1890 de Kauri-rush. Bomen van 2 meter dik doorsnee en er waren er genoeg. Logging was dus het beroep. Alle machines stonden er nog, waaronder redelijk wat stoommachines die van alles aandreven zoals uiteraard de zaagmachine. Prachtig om dit allemaal te zien. In Dargaville ontmoetten we Thalita en Maurice (afgesproken) van het skaten, dat was erg gezellig. Maurice was naar het WK Rugby geweest en Thalita kwam hem na het rugby opzoeken en toen bijna 4 weken door Nieuw Zeeland getourd. Uiteraard de diverse tips ontvangen. ‘s-Avonds lekker met zijn 4-en gegeten en de volgende dag gingen wij verder richting Ahipara en de 90-miles beach. Das de weg naar het uiterste puntje van het Noord-eiland…..Cape Reinga.

Veeeeerse Vis !

Het was een prachtige rit, zeker de route naar de kaap. Beetje winderig dat wel ,maar een onwaarschijnlijk mooi uitzicht op de kaap waar de Tasmaanse zee en de Pacific Ocean bij elkaar komen, echt 2 aparte stromingen. Helaas teveel wind om op het strand te gaan liggen, maar wel konden we in een baai onze broodjes opeten (we blijven nederlanders he, broodje pindakaas in de lunch-zak) waar we lekker uit de wind zaten. Die avond kwamen we weer terug in Ahipara waar we echte verse vis kregen voor het diner die de baas zelf die nacht ervoor gevangen had. Wat mixed-vegetables erbij en een wijntje….wie doet je wat ?!

Strand en……strand !

De volgende morgen nam de baas ons mee de berg op in zijn eigen auto want daarboven had je een prachtig uitzicht over de baai waaraan zijn huis stond (staat allemaal op film, geen zorgen). Eenmaal weer beneden was het echt tijd om verder te gaan en zo vertrokken wij naar Russel aan de oostkust. Werkelijk een plaatje van een guesthouse met uitzicht op een blauwe baai met zeilbootjes en alweer een geheel eigen apartement wat we deze keer met 2 amerikaanse meiden deelden, erg gezellie. Snel de spullen in de kamer gedumpt, broodje gegeten en naar het strand. Best wel een raar idee om op 19 december op het strand te liggen, maar als je dan over de telefoon hoort dat thuis de wanten aan gaan en het om 8 uur nog donker is, dan realiseer je je opeens weer in wat voor een bevoorrechte positie we verkeren.

Eenzaam baaitje

‘s-Avonds heerlijke makkikroni gemaakt met alweer een wijntje, rot hoor zo’n Merlot van 4 eurro die smaakt als eentje van 20 euro. Na Russel zakten we verder af naar Oakura een klein stukje zuidelijker met wederom, als de gids klopt, een prachtig strand. Die dag hebben we overdag meteen een verlaten baai opgezocht en das niet heel moeilijk hier. Heerlijk aan het strand gelegen en in de golven gezwommen. ‘s-Avonds in Oakura heerlijk gegeten in een ierse pub met een Guiness erbij 🙂 De volgende dag was het helaas grijs weer, dat was de zondag. Aangezien we de auto maandagochtend in moesten leveren reden we via de touristische route terug naar ‘huis’.

De maandag, de 22e, nog snel wat in de stad gedaan met de auto en 3 keer links ingestapt….tja daar zit geen stuur. Gelukkig zag niemand me…dacht ik.